Είμαστε μια μαρξιστική οργάνωση που υποστηρίζει την ανάπτυξη της πολιτικής της ταξικής πάλης.

English – Español – Deutsch – 中国人 – Français

Το πρόβλημα

Πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος για να κερδηθεί ο σοσιαλισμός είναι μέσα από τη μαζική πολιτική της εργατικής τάξης.  Δεν υπάρχει σήμερα κανένα πολιτικό κόμμα στις Ηνωμένες Πολιτείες που να εκπροσωπεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Πολλές αριστερές οργανώσεις κυριαρχούνται από μορφωμένους επαγγελματίες – αυτή η στρεβλή ταξική σύνθεση έχει σκληρύνει σε μια αδιαπέραστη μεσοαστική υποκουλτούρα που αναπαράγει την παθολογία και τη δυσλειτουργία του πανεπιστημιακού ακτιβισμού. Το αποτέλεσμα είναι μια αισθητικά ριζοσπαστική φιλελεύθερη πολιτική που μεταμφιέζεται σε σοσιαλισμό, όπου ο ηθικισμός εκτοπίζει τον υλισμό, η προφητική πολιτική εκτοπίζει τη σοβαρή οργάνωση και μια πολιτική της απομονωμένης σκηνής εκτοπίζει την ταξική αλληλεγγύη.

Αυτό πρέπει να αλλάξει. Ο σοσιαλισμός δεν είναι φιλελευθερισμός καλυμμένος με κόκκινη μπογιά και τριαντάφυλλα. Δεν είναι ένας τρόπος ζωής, μια υποκουλτούρα, μια εκκλησία, μια κοινωνική λέσχη ή ένα όχημα για επαγγελματική ανέλιξη. Σοσιαλισμός είναι να πάρουμε πίσω τον πλούτο και την εξουσία μας από την καπιταλιστική τάξη και να τα δώσουμε σε αυτούς που τα δημιούργησαν. Και για να το πετύχουμε αυτό, χρειαζόμαστε ένα πραγματικό μαζικό κόμμα όπου η ποικιλόμορφη εργατική τάξη της Αμερικής θα αισθάνεται σαν στο σπίτι της.

Η Ταξική Ενότητα θέλει να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός τέτοιου κόμματος. Ο χρόνος είναι ώριμος, πρέπει να αρχίσουμε να το χτίζουμε τώρα.

Οι κοινές μας αρχές

1. Ταξική πολιτική, όχι πολιτική ταυτότητας.

Ο νεοφιλελευθερισμός επιδιώκει να μας διαχωρίσει σε έναν τεράστιο αριθμό ομάδων ανάλογα με παράγοντες όπως η φυλή, το φύλο, η θρησκεία και η χώρα ή η περιοχή καταγωγής. Χωρισμένοι, δεν μπορούμε να προωθήσουμε τα συλλογικά μας συμφέροντα ως εργαζόμενοι. Η φιλελεύθερη πολιτική αγκαλιάζει αυτή τη διαίρεση και δημιουργεί ένα πολιτικό τοπίο όπου κάθε ομάδα μάχεται για τα “δικά της” συμφέροντα. Ακόμη και εκείνα τα συμφέροντα που μοιραζόμαστε όλοι αντιμετωπίζονται ως ανήκοντα σε αυτή ή σε εκείνη την ομάδα. Το αποτέλεσμα είναι παράλυση στην καλύτερη περίπτωση και ταξική συνεργασία στη χειρότερη, καθώς οι καπιταλιστές, τα αφεντικά και οι τεχνοκράτες ντύνουν τα συμφέροντά τους με τη γλώσσα της ταυτότητας.

Μια αληθινή σοσιαλιστική πολιτική επιτρέπει στους εργαζόμενους να υπερβούν αυτή την ατομοποίηση και να ενωθούν μεταξύ τους όχι με βάση το ποιοι είμαστε, αλλά με βάση το τι κάνουμε. Και αυτό που κάνει η εργατική τάξη είναι να δουλεύει, γιατί αλλιώς λιμοκτονούμε. Μόνο με την οργάνωση γύρω από τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα και τη στρατηγική απόσυρση της εργασίας μας μπορούμε να αμφισβητήσουμε τον καπιταλισμό.

2. Υλική πολιτική, όχι συμβολισμός.

Η φιλελεύθερη πολιτική δίνει έμφαση στην καλή θέληση των ευγενών ευεργετών και προσπαθεί να τους επηρεάσει παρά να ενδυναμώσει τους εργαζόμενους να πολεμήσουν τους ταξικούς τους εχθρούς. Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι η αντικατάσταση της πολιτικής με τη φιλανθρωπία, ή ακόμη χειρότερα, μια αναποτελεσματική και θεατρική πολιτική που επικεντρώνεται στον συμβολισμό και την ηθική αγανάκτηση.

Αντίθετα, θα πρέπει να επιλέγουμε στρατηγικά τις πολιτικές μας προτεραιότητες ανάλογα με τις δυνατότητές τους να ενδυναμώνουν την εργατική τάξη και να αποδυναμώνουν την καπιταλιστική τάξη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να επικεντρωθούμε σε δημοφιλή, καθολικά κοινωνικά προγράμματα όπως το Medicare for All, ένα Green New Deal, μια μαζικά διευρυμένη δημόσια στέγαση και μια εγγύηση θέσεων εργασίας. Σημαίνει να εργαστούμε για την ενίσχυση και τη ριζοσπαστικοποίηση των εργατικών συνδικάτων, τόσο με τη βοήθεια στην οργάνωση νέων συνδικάτων όσο και με τη συγκρότηση μαχητικών ομάδων μέσα στα υπάρχοντα συνδικάτα. Και σημαίνει να αγωνιστούμε για να εκλέξουμε σοσιαλιστές με αρχές που θα κατέβουν με τολμηρές, αναδιανεμητικές πλατφόρμες, χωρίς να απαιτήσουμε να υποστηρίξουν αντιλαϊκές, ανέφικτες προτάσεις πολιτικής που επιλέγονται μόνο για τον αισθητικό ριζοσπαστισμό τους.

3. Μαζική πολιτική, όχι υποκουλτούρα.

Η Σοσιαλιστική Αριστερά δεν μπορεί να χρησιμεύσει ως φορέας μαζικής πολιτικής χωρίς πρώτα να αντιμετωπίσει τη στρεβλή ταξική της σύνθεση. Ισχυριζόμαστε ότι υπερασπιζόμαστε την εργατική τάξη, ωστόσο τα μέλη μας προέρχονται κατά συντριπτική πλειοψηφία από τις τάξεις της μικροαστικής τάξης ή των επίδοξων μελών της, ιδίως των κατερχόμενων, με πανεπιστημιακή μόρφωση χιλιάδων ετών. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει μια διάχυτη κουλτούρα “ακτιβιστών” της μεσαίας τάξης που αποξενώνει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις τελευταίες μόδες και τα ταμπού που προέρχονται από τα ελίτ πανεπιστήμια και το μη κερδοσκοπικό σύμπλεγμα.

Αυτό είναι απαράδεκτο. Αν ο στόχος μας είναι να πάρουμε την εξουσία, πρέπει να δεσμευτούμε στις αρχές της μαζικής πολιτικής και της ενσωμάτωσης. Ας σταματήσουμε να ακολουθούμε τη φιλελεύθερη ακαδημαϊκή κοινότητα και τα τμήματα ανθρώπινου δυναμικού των επιχειρήσεων. Ας απορρίψουμε τις αποξενωτικές πρακτικές όπως οι κλήσεις, οι απαγορεύσεις χειροκροτημάτων και η προοδευτική στοίβα. Ας σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι η υιοθέτηση συμβολικών ποσοστώσεων ποικιλομορφίας είναι ψηλά στη λίστα με τα αιτήματα των εργαζομένων. Ας οικοδομήσουμε μια Αριστερά που μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη της ευρείας, ποικιλόμορφης εργατικής τάξης αυτής της χώρας.

4. Ένα πραγματικό εργατικό κόμμα.

Η Αριστερά πρέπει να σταματήσει να ακολουθεί το Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα αλλάξουμε την πολιτική ενός τέτοιου κόμματος, και στην προσπάθειά μας αυτή είναι πιθανό να διακυβεύσουμε τις δικές μας αξίες. Δεν πρέπει να περιοριστούμε σε απλούς αριστερούς-προοδευτικούς ή αριστερούς Δημοκρατικούς. Η ιστορία έχει δείξει ότι η ανικανότητα των αριστερών οργανώσεων να επιβάλουν την κομματική πειθαρχία οδηγεί στην εκμετάλλευση των μελών τους για την εκλογή αδίστακτων υποψηφίων που μας χαντακώνουν μόλις βρεθούν στο αξίωμα.

Αναγνωρίζουμε, ωστόσο, ότι ένα σοσιαλιστικό τρίτο κόμμα δεν έχει καμία πιθανότητα επιτυχίας υπό το εκλογικό σύστημα first past the post που χρησιμοποιείται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κατεβάσουμε υποψηφίους στις γραμμές του Δημοκρατικού ή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος – προς το παρόν. Αλλά αυτή η συμμετοχή πρέπει να προσανατολίζεται προς τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου εργατικού κόμματος που θα ελέγχει τους πολιτικούς του, αντί να ελέγχεται από αυτούς. Θα πρέπει να υιοθετήσουμε μια ανταγωνιστική στάση απέναντι στους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικάνους, ακόμη και όταν αγωνιζόμαστε στις προκριματικές τους εκλογές. Θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην επιλογή υποψηφίων από τις τάξεις μας και να τους στρατολογήσουμε για να θέσουν υποψηφιότητα, αντί να κυνηγάμε προοδευτικούς ξένους για να τους υποστηρίξουμε. Θα πρέπει να επιδιώξουμε να ασκήσουμε άμεσο έλεγχο στις αποφάσεις και τις ψήφους των εκλεγμένων πολιτικών μας για τη στελέχωση. Θα πρέπει να απαιτήσουμε από τα εκλεγμένα μέλη να παραδίδουν τους μισθούς τους που υπερβαίνουν τον αντίστοιχο μέσο μισθό σε όποιο κομματικό σχηματισμό προκύψει, όπως κάνουν ήδη πολλά σοσιαλιστικά κόμματα αλλού στον κόσμο. Τέλος, θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στη μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος, ώστε μια μέρα να απαλλαγούμε από την εξάρτησή μας από το καπιταλιστικό Δημοκρατικό Κόμμα και να σηκώσουμε στη θέση του τη σημαία ενός πραγματικού εργατικού κόμματος.

Ο σκοπός μας

1. Οργάνωση με εξωστρεφή προσανατολισμό

Ο πρωταρχικός στόχος κάθε σοσιαλιστικής οργάνωσης θα πρέπει να είναι να εξοπλίσει τους εργαζόμενους με ταξική πολιτική. Μόνο μέσω των προσπαθειών προσέγγισης των εργαζομένων στο πλαίσιο της πολιτικής και βιομηχανικής δράσης -όπως είναι η διεκδίκηση πόρτα-πόρτα ή οι συζητήσεις στους χώρους εργασίας- μπορούμε να πείσουμε την ποικιλόμορφη εργατική τάξη της Αμερικής.

Στην υπηρεσία αυτού του στόχου, παρέχουμε στα μέλη μας ένα δίκτυο σοσιαλιστών που ενδιαφέρονται να οργανωθούν σύμφωνα με τις Κοινές μας Αρχές. Παρέχουμε επίσης πρακτική καθοδήγηση σχετικά με το να είσαι αποτελεσματικός οργανωτής και να αξιοποιείς στο έπακρο τις ευκαιρίες οργάνωσης.

2. Μεταρρύθμιση των πολιτικών μας οργανώσε

Πιστεύουμε ότι στις σοσιαλιστικές οργανώσεις πρέπει να κυριαρχεί η λαϊκή, υλιστική πολιτική, με γνώμονα τις αρχές του μαρξισμού. Έτσι, θα πρέπει να επικεντρώνονται στην ταξική πάλη – όχι στον φιλελευθερισμό, στις πολιτικές ταυτότητας ή στον αναρχισμό. Όπου δεν υπάρχουν χώροι στις οργανώσεις μας για την άσκηση ταξικής πολιτικής, θέλουμε να τους δημιουργήσουμε. Όπου υπάρχουν, θέλουμε να τους προστατεύσουμε και να τους βοηθήσουμε να αναπτυχθούν.

Στην υπηρεσία αυτού του στόχου, παρέχουμε στα μέλη μας ένα δίκτυο σοσιαλιστών που θέλουν να κάνουν τις σοσιαλιστικές οργανώσεις όπλα για τη δίωξη του ταξικού πολέμου. Αυτοί οι σοσιαλιστές μπορούν να χρησιμεύσουν ως σύμμαχοι στις προσπάθειες μεταρρύθμισης των οργανώσεών μας σύμφωνα με τις Κοινές μας Αρχές.

3. Μαρξιστική πολιτική εκπαίδευση

Για να μπορέσει η Αριστερά να ασκήσει συνεκτική και αποτελεσματική πολιτική, χρειάζεται ιδεολογική σαφήνεια. Αυτή η σαφήνεια μπορεί να προκύψει μόνο μέσω μιας ιδεολογικής συζήτησης αρχών, τόσο μεταξύ μεμονωμένων μελών όσο και μεταξύ πειθαρχημένων παρατάξεων. Σε πολλά κεφάλαια, οι χώροι για μια τέτοια συζήτηση είναι λίγοι και η πολιτική εκπαίδευση αποφεύγει τα ευαίσθητα θέματα – θέματα που συχνά είναι ευαίσθητα ακριβώς επειδή είναι τα πιο σημαντικά για τις σημερινές μας συνθήκες.

Στην υπηρεσία αυτού του στόχου, παρέχουμε στα μέλη μας υλικό πολιτικής εκπαίδευσης για να ακονίσουν την πολιτική τους οξυδέρκεια. Ενθαρρύνουμε επίσης τον ιδεολογικό διάλογο και τη συζήτηση αρχών μεταξύ των μελών μας, ώστε να μπορούν να αναπτύξουν και να υπερασπιστούν μια αιχμηρή υλιστική προοπτική. Με τον τρόπο αυτό, ελπίζουμε επίσης να ομαλοποιήσουμε την ανοιχτή, βασισμένη σε αρχές συζήτηση στο πλαίσιο της ευρύτερης αριστεράς.

Αυτή η δήλωση αρχών εγκρίθηκε στις 22 Μαΐου 2023.

Αν συμφωνείτε ουσιαστικά μαζί μας, παρακαλούμε να εξετάσετε το ενδεχόμενο να ενταχθείτε στην Class Unity.